Mieszkania i Budownictwo

Nowe pokolenie architektów w latach 20-tych inspirację czerpali z nowoczesnej sztuki, przejmując tym samym jej abstrakcyjny charakter. Wielu było jednak również takich, którzy całkiem odrzucali związek architektury z artystyczną działalnością, twierdząc przy tym, że zadaniem architektury jest przede wszystkim zaspokajanie materialnych potrzeb społecznych. Inni natomiast, jak choćby Le Corbusier, sądzili, że architektura może być formą sztuki, jeżeli tylko wybierze się najbardziej estetyczne i doskonałe rozwiązanie, spośród innych możliwych, odpowiednich funkcjonalnie możliwości. W środowisku modernistycznych architektów powszechnie sądzono również, że sama architektura musi iść za nowoczesnością, a także szerzyć nową kulturę.

Od mniej więcej połowy okresu międzywojennego moderniści tworzyli coraz więcej budynków użyteczności publicznej, przede wszystkim były to symbole nowoczesności takie jak kina czy domy handlowe. Nierzadko też nowoczesną elewację zyskiwały starsze budynki. Modernizm stał się bardzo popularny głównie w centrach dużych miast. W Niemczech, Holandii czy Francji budowano również całe modernistyczne osiedla mieszkaniowe i dzielnice administracyjne.